Deze column verscheen eerder op 10 september 2018 in Trouw.
Max Imandt (16) verscheen bij de zomerschool voor het vak Frans. Hij verwachtte daar zijn eigen docent, maar die was er niet. Er was wel iemand anders, die wist alleen niet wat Max nu precies moest leren. Daarom bekeken ze maar een paar websites. En zo verging het helaas meer gezakte eindexamenkandidaten van VMBO Maastricht de afgelopen twee maanden.
Het is niet vreemd, maar wel schokkend, dat op het VMBO Maastricht – waar de chaos regeerde in de vorm van een extreme lesuitval, hoog ziekteverzuim, een bagatelliserende schoolleiding, en tot slot het ongeldig verklaren van 353 diploma’s – zelfs na het ingrijpen van minister Slob de problemen nog rustig doorwoekerden.
Zo ging het al mis toen de ingestelde examencommissie in de eerste helft van juli bekend maakte welke toetsen de leerlingen nog moesten inhalen. Niet alleen zaten daar fouten in, de informatie was voor veel ouders en leerlingen ook nauwelijks te doorgronden. Wie vragen had, die moest maar mailen, want ‘in verband met de vakantieperiode zijn we niet meer telefonisch bereikbaar’.
Het gaat mijn voorstellingsvermogen wat te boven, maar de collega’s van VMBO Maastricht lieten de boel de boel, gingen rustig met vakantie, en lieten slechts zes man achter om alle leerlingen bij te staan. De boze ouders ten spijt vond de minister dat prima geregeld: ‘Ik heb van de school begrepen dat de helpdesk goed functioneerde,’ meldde de minister aan de Kamer.
Eind juli volgde een ‘verhelderende’ brief aan de ouders over het vervolg, die een eindexamen begrijpend lezen op zich was. Ouders moesten er twee weken later per ongeluk op de website van de school achterkomen dat ze hun kind moesten inschrijven voor inhaaltoetsen, daarover ontvingen ze dan weer geen brief. Tot slot bleef er van de vele geconstateerde tekortkomingen verbijsterend genoeg soms slechts een over. Zo stond bovengenoemde leerling Max na een leestoets van 15 minuten over Franse Smeerkaas en het Louvre weer buiten.
Wat de vraag doet rijzen, als dit het probleem was, waarom was zo’n draconische maatregel van de Inspectie dan nodig? Ik bedoel, ik begrijp dat een diploma wat waard moet zijn, maar is het mij persoonlijk om het even of Max vragen kan beantwoorden over Franse Smeerkaas en het Louvre.
Het eindigde in stijl; Het bestuur van LVO was kennelijk zo druk met een zelfevaluatie (conclusie: ‘Wir haben es nicht gewußt’), dat ze alle fouten op de afgedrukte diploma’s hadden gemist, waardoor veel leerlingen eind augustus uiteindelijk, na dit alles, alsnog met een verkeerd diploma thuiskwamen.
Allemachtig. Wie zat er niet fout in dit alles? Dit krijgt nog een lange en duivelse staart.
Recente reacties